GÜN BEŞ DEFADIR

GÜN BEŞ DEFADIR

 

Sen günü hiç sevdin mi?

Günün saatlerini,

Hıçkıran dakikalara benzeyen akşamları.

Telaşlı,

Ağır aksak…

Şimdi her şeyi bırak.

Gün dediğin ölümdü.

Gün;

Bir zamanın yası,

Bir zamanın aynası.

 

Sen sevdin mi hiç günü?

Akşamını yormadan…

Gün sandığın bir ‘gitmek’ ve bir ‘ölmek’ çok zaman.

Bitmesi hazin,

Bitmesi hoyrat,

Bitme desen de bitecek heyhat!

Gün nedamet fikrinde,

Bir ayrılık sancısı,

Gün dediğin nedir ki?

Öncekinin aynısı.

 

Hiç günü sevdin mi sen?

Tan yerini ilk önce,

Sonra ikindileri, akşamları, güneşi…

Gün beş hayattır oysa,

Hiç sevdin mi sen beşi?

Gün;

Beş defa durmaktır.

Tam beş kere övülmek.

Gün kaybolmaz beş defa,

Beş defa ölür ölmek.

Her şey tam beş defadır;

Durmak, anlamak, sevmek…

Beş yoksa gün ziyandır,

Karanlıktır arkası.

Sevmek yoksa beş defa,

Gün ömrünün kaygısı.

 

Gün bitmesin, yitmesin,

Zamana mühürlensin.

Gün benimle güzelsin hem benimle hemhalsin.

Ben sussam da gün boyu susmaz başımda gökler;

Bitmeyen bir ân gibi, beş kez ALLAHUEKBER!

 

bu yazının tüm hakları muharrirahsen.com’a aittir.